هر فردی مناسب دریافت پروتز نیست!
در حالی که بسیاری از مبتلایان قطع عضو با پاهای پروتز یا پای مصنوعی خود به خوبی کار می کنند ، اما همه افراد نامزد مناسبی برای پروتز پا نیستند. چند موردی که ممکن است قبل از تصمیم گیری در مورد پروتز پزشک شما آنها را بررسی کند شامل:
آیا بافت نرم به اندازه کافی وجود دارد؟
چقدر درد دارید؟
وضعیت پوست روی اندام چگونه است؟
دامنه حرکت اندام باقیمانده چقدر است؟
آیا پای دیگر سالم است؟
قبل از قطع عضو فعالیت شما چقدر بود؟
اهداف تحرکی شما چیست؟
وع قطع عضو (بالای یا زیر زانو) نیز می تواند بر تصمیم شما تأثیر بگذارد. به طور کلی استفاده از پای پروتز زیر زانو نسبت به پروتز بالای زانو آسانتر است. کسلر توضیح می دهد: “اگر مفصل زانو دست نخورده باشد ، پای مصنوعی تلاش کمتری می کند و حرکت بیشتری را امکان پذیر می کند.”
دلیل قطع عضو عاملی است که ممکن است سلامت اندام باقیمانده را تحت تأثیر قرار دهد. سلامت جسمی و سبک زندگی شما نیز باید مورد توجه قرار گیرد. اگر خیلی فعال نبودید و به دلیل بیماری عروقی محیطی یا دیابت پای خود را از دست داده اید ، در مقابل کسی که بیشتر فعال بود اما در یک تصادف رانندگی یک اندام را از دست داد در استفاده از پروتز حساس تر می شوید.
وقتی صحبت از قطع عضو می شود ، شرایط هر فرد متفاوت است. تصمیم به استفاده از پروتز باید یک همکاری مشترک بین شما و پزشک باشد.
پاهای پروتز برای همه یکسان نیست!
پای مصنوعی خود از مواد سبک و در عین حال بادوام ساخته شده است. بسته به محل قطع عضو ، پای پروتز ممکن است مفاصل عملکردی زانو و مچ پا را در بر داشته باشد.سوکت، قالب دقیقی از اندام باقیمانده شماست که به طور محکم بر روی اندام قرار می گیرد. این کمک می کند تا پای پروتز را به بدن خود بچسبانید.
گزینه های بی شماری برای انتخاب پروتز وجود دارد که هر یک دارای جوانب مثبت و منفی است. کسلر توصیه می کند: “برای انتخاب نوع مناسب پروتز ، مهم است که با پزشک متخصص خود همکاری کنید.”
متخصص پروتز یک متخصص بهداشت و درمان است که تخصص در اندام پروتز دارد و می تواند در انتخاب اجزای مناسب به شما کمک کند. احساس راحتی داشتن با پروتزی که انتخاب می کنید مهم است.
توانبخشی
پس از انتخاب اجزای پای مصنوعی ، برای تقویت پاها ، بازوها و سیستم قلبی و عروقی نیاز به توانبخشی خواهید داشت. شما باید با پزشکان توانبخشی ، فیزیوتراپی ها و کاردرمانگران همکاری کنید تا بتوانید بر اساس اهداف تحرک خود یک برنامه توانبخشی تهیه کنید. بخش بزرگی از این طرح این است که پای سالم خود را در حالت خوبی حفظ کنید. کسلر تأکید می کند: “پای سالم شما ارزش طلا را دارد. در حالی که فناوری پروتز همیشه پیشرفت می کند ، هیچ چیز نمی تواند پای سالم را تکرار کند.”
عادت کردن به یک پای مصنوعی کار ساده ای نیست!
یادگیری کار با پای مصنوعی می تواند یک چالش باشد. حتی پس از پایان دوره توانبخشی اولیه ، ممکن است در مواردی شما به کمک تیم متخصص پروتز و توانبخشی خود نیاز داشته باشید. مشکلات شامل موارد زیر است:
تعریق بیش از حد (هایپرهیدروز) ، که می تواند بر مناسب بودن پروتز تأثیر بگذارد و منجر به مشکلات پوستی شود.
تغییر شکل اندام باقیمانده. این معمولاً در سال اول پس از قطع عضو اتفاق می افتد زیرا بافت نرم بوده و ممکن است اتصالات سوکت روی شکل بافت تغییر ایجاد کند.
ضعف در اندام باقیمانده ، که ممکن است استفاده از پروتز را برای مدت زمان طولانی دشوار کند.
درد اندام فانتوم که می تواند به اندازه ایی شدید باشد که توانایی شما در استفاده از پروتز را تحت تأثیر قرار دهد.
ممکن است پروتز پاهای شما تغییر کند!
در بعضی از مواقع ، ممکن است متوجه شوید که عملکرد مورد قبولی ندارید. در برخی مواقع نیز شاید اندام باقیمانده شما با بدنتان هماهنگ شده باشد و شما آماده باشید که از پروتز موقتی که چند ماه استفاده می کردید برای سه تا پنج سال استفاده کنید. درد، ناراحتی و عدم ثبات برخی از نشانه های بررسی مجدد پروتز شما توسط پزشک است. در این شرایط متخصص پروتز شما ممکن است تنظیم تجهیزات فعلی شما یا جایگزینی یکی از پروتز ها را توصیه کند. ممکن است تجویز یک پا جدید پروتز دریافت کنید، که به طور متوسط هر سه تا پنج سال اتفاق می افتد. اگر پروتز های جدیدی دریافت می کنید، مهم است که برای درک نحوه کارکردن با آنها وقت بگذارید. فیزیوتراپی می تواند به هماهنگی و تنظیم اجزای جدید یا پای پروتز جدید شما کمک کند.
فناوری پروتز پاها همیشه در حال تحول است!
همیشه پیشرفت های جدیدی در فناوری اندام های پروتز مانند پیشرفت اجزای ریز پردازنده و اجزای خاص وجود دارد.
در اتصالات ریزپردازنده ها از تراشه ها و سنسورهای رایانه ای استفاده می کنند تا یک حرکت طبیعی تر به دست آورند. حتی ممکن است حالتهای مختلفی برای پیاده روی روی سطوح مسطح یا بالا و پایین پله ها داشته باشند.
همچنین پاهای پروتز مخصوصی برای فعالیت های مختلف از جمله دویدن ، دوش گرفتن یا شنا وجود دارد که می توانید در صورت نیاز آنها را سفارش دهید. در بعضی موارد ، پروتز شما می تواند برای پیشبرد اهداف مختلف ، توسط متخصص شما اصلاح شود.
جراحی Osseointegration گزینه دیگری است. این روش شامل قرار دادن ایمپلنت فلزی به طور مستقیم به استخوان است ، بنابراین نیازی به سوکت نیست. سپس پروتز پای مستقیماً به آن وصل می شود. اگرچه این روش برای همه مناسب نیست و هنوز در حال بررسی است ، اما می تواند ادراک حسی را بهبود بخشد.