اهمیت تغذیه در درمان زخم پای دیابتی

متخصصان به طور منظم در مورد مراقبت از زخم پای دیابتی با افراد دیابتی صحبت می کنند، نقش متخصصان در پیشگیری و درمان زخم ها در این افراد بسیار مهم  است.

طبق مطالعات انجام شده، زخم پای دیابتی که 8 درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد، در سال های اخیر به میزان 13.5 درصد افزایش یافته است. مشاهده شده است که با توجه به تغذیه در دیابت، خطر عوارضی مانند رتینوپاتی، نفروپاتی، بیماری های قلبی ایسکمیک، بیماری پای دیابتی، بیماری های مغزی و بیماری شریانی محیطی به حداقل می رسد. تقریبا 60 تا 70 درصد از افراد دیابتی مبتلا به نوعی آسیب سیستم عصبی هستند که موجب بی حسی می شود و در صورتی که یک برنامه رژیم غذایی مناسب وجود نداشته باشد این زخم ها بحرانی می شوند.

ارتباط تغذیه و زخم پای دیابتی:

زخم پای دیابتی که به عنوان یکی از زخم های مزمن در جهان محسوب می شود به علت اختلال در سیستم گردش خون و سیستم عصبی دیابتی ها دیر تشخیص داده می شود. برای افراد مبتلا به دیابت، دردناک ترین مورد این است که زخم های مزمن می توانند منجر به از دست رفتن عضو و حتی مرگ شوند.

طبق گزارش در مورد تغذیه پای دیابتی و مراقبت از زخم، با ارزیابی مصرف کالری، پروتئین، ویتامین، مصرف مواد معدنی، مصرف مایع و عملکرد کلیه  می توان زخم های مزمن را درمان کرد. اثر رژیم غذایی بر بهبود زخم پیچیده و چند فاکتوریل است و در همه مراحل بهبود تأثیر می گذارد. هیپرگلیسمی از طریق گلیکولیزاسیون پروتئین های غیر آنزیمی باعث ایجاد آسیب بافتی می شود. در زخم پای دیابتی شرایطی مانند کمبود انسولین، مقاومت به انسولین، افزایش تخریب پروتئین و کاهش میزان کلاژن سبب تاخیر در بهبود زخم می شود. کربوهیدرات علاوه بر تاثیر در بهبود زخم منبع اصلی انرژی برای سلول ها است. با این حال، از آنجا که مصرف کربوهیدرات به علت هیپرگلیسمی ضعیف است، پروتئولیز ، گلیکوژنولیز و لیپولیز بیشتر ترشح می شوند، که این هم سبب تاثیر منفی در بهبود زخم می شود.

هیپرگلیسمی همچنین اکسیژن رسانی بافت را کاهش می دهد و منجر به از دست دادن آب و الکترولیت می شود، که بر روند بهبود زخم تاثیر منفی می گذارد. قند بیش از حد باعث افزایش استرس، آسیب بافتی و تولید رادیکال های آزاد می شود که باعث مرگ سلول می شود. تغذیه برای کاهش اثرات منفی دیابت بدون کنترل بر مراقبت از زخم بسیار مهم است.

زخم پای دیابتی و درمان با تغذیه:

در درمان زخم پای دیابتی قند خون و سطح هموگلوبین A1c باید تحت کنترل باشد. کاهش هموگلوبین A1c به کمتر از 7٪ باعث کاهش عوارض میکروواسکولار دیابت نوع 1 و 2 و نوروپاتی می شود. همچنین، کاهش سطح HBA1c به کمتر از 7٪ برای تسریع بهبود زخم بسیار مهم است. این علاوه بر درمان دارویی با یک برنامه غذایی مطلوب امکان پذیر است.

تغذیه درمانی زخم پای دیابتی باید به صورت زیر انجام شود:

مصرف کالری: مصرف کالری کافی، مهم ترین بخش مراقبت های تغذیه ای برای بهبود زخم است. بدون مصرف کالری مطلوب ، امکان درمان زخم وجود ندارد. 30 تا 35 کیلو کالری / کیلوگرم وزن بدن می تواند به بهبود زخم کمک کند. با این حال، مقدار کالری که دریافت خواهید کرد، باید توسط متخصص تعیین  شود.

تعادل نیتروژن:  1.25 تا 1.5 گرم پروتئین / کیلوگرم وزن بدن برای رسیدن به تعادل مثبت نیتروژن مناسب است. به منظور تنظیم مصرف پروتئین، عملکرد کلیه باید به طور مرتب بررسی شود. مقدار پروتئین شما در فهرست رژیم غذایی خواهد بود.

مصرف کافی مایعات: 30 میلی لیتر مایع / کیلوگرم وزن بدن برای جلوگیری از کم آبی بدن مناسب است. تب بالا، استفراغ، عرق بیش از حد، اسهال، یا زخم های غیربهبود  می تواند باعث کم آبی شود. مصرف روزانه آب باید بین 2.5 تا 3 لیتر باشد.

مکمل های ویتامین و مواد معدنی: غذای غنی از ویتامین ها و مواد معدنی برای سلامتی عمومی بدن در بیماران دیابتی بسیار مهم است. یک برنامه غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات، نیازهای ویتامین و مواد معدنی شما را برآورده می کند. متخصصان در این دوره برای بهبود زخم پای دیابتی مصرف ویتامین C و سولفات روی را توصیه می کنند. با این حال، این مکمل باید تنها در صورت لزوم و با مشاوره از متخصص انجام شود.

مصرف کربوهیدرات: بالا بودن مداوم قند خون ، به اعصاب پا آسیب می رساند. دلیل اصلی افزایش قند خون نوع و مقدار کربوهیدرات اشتباه است. یک برنامه رژیم غذایی سالم حاوی 50-60٪ کربوهیدرات است. با این حال، به جای فرم ساده این کربوهیدرات ها، باید فرم های پیچیده را مصرف کرد. پالپ با شاخص گلیسمی پایین ، منابع کربوهیدرات کامل ، قند خون را متعادل کاهش می کند  و خطر ابتلا به زخم پای دیابتی را کاهش می دهد.  باعث افزایش میزان بهبود زخم های موجود می شود.